Soms zijn we lief

Wandelen op de hei is altijd weer een belevenis.
Allereerst moet Teun aan de kant geduwd worden wanneer ik in de auto spring.
Ze is altijd zo blij mij te zien dat ze met haar pootje me al wilt aaien nog voordat ik überhaupt op de achterbank zit!
En dan krijgen we een koekje.... en gaan we rijden.

Op de parkeerplaats Springen we uit de auto en dan hebben we allebei zo ons eigen ritueel...
Ik moet altijd eerst de bermen op de parkeerplaats besnuffelen want misschien heeft een andere hond wel een berichtje voor mij achter gelaten!

Teun interesseert zich niet voor andermans verhalen, zij rent meestal meteen als een dolle over het veld.
En dan lopen de vrouwtjes het rondje en wij rennen, buitelen, springen er achter aan.

Niet altijd even snel want er valt altijd zo veel te snuffelen.
En af en toe moet ik ook controleren of de familie Muis wel thuis is. 
Of dat meneer Mol verhuisd is misschien. 

zoals je kunt zien wast Teun me graag....

hoe zeer ik ook met mijn kop schud, Teun weet me altijd te vinden