Ik begin het wel al best te merken, hoor. Mijn rechter voorpoot doet af en toe wat moeilijk. Maar ik ga evengoed door met graven en rennen. Al doe ik dat laatste wel een tandje lager.
Nog steeds gaan we dagelijks naar de hei en ik spring ook nog zonder hulp in de auto. Maar dan moet Teun wel aan de kant gaan, want zij kan nooit wachten op haar koekje!
